حضرت امام رضا علیه السلام پس از اقامت چند روزه خود در نیشابور، به طرف طوس حرکت کرد. در نزدیکی‌های ده سرخ، برای خواندن نماز ظهر از کجاوه پیاده شد و فرمود آب بیاورند. خدمتکاران گفتند آب همراه نداریم.
امام با دست مبارکش کمی از خاک زمین را کنار زد و ناگاه چشمه ای پدیدار شد. آن‌گاه خود و همه همراهیانش از آن چشمه وضو گرفتند و از آن سیراب شدند.
آن چشمه تا سالیان دراز باقی ماند

*کسی قدم به حرم بی مدد نخواهد زد 

بدون واسطه دم از صمد نخواهد زد 

گدای کوی رضا شو که آن امام رئوف 

به سینه احدی دست رد نخواهد زد*